Naranasan mo na bang masaktan? Naranasan mo na ba ang iwan ka ng taong pinakaminahal mo sa buhay mo?
Kung ako tatanungin mo?OO.. OO nasaranasa ko na yan. Masakit talaga ang umibig sa taong pinakamamahal mo pero kabaligtaran naman pala yun sa kanya.
Nagmahal ako ng isang babae sa buhay ko. Minahala ko siya ng tapat. Sa kanya lang umikot mundo ko sa loob ng higit sa isang taon.
Inaamin ko hindi ako nanligaw sa kanya pero punaparamdam ko na espesyal siya sa akin at alam ko naman na alam din naman niya yun kasi nakikita ko sa pakikitungo niya sa akin.
Noong una, masaya ako kasi lagi siyang malambing sa akin. Lagi niya akong iniintindi at inaalagaan, sinasabihan pa niya ako na gusto niya ako at lalo na gustong gusto siya ng mga taong malalapit sa akin lalo na ang pamilya ko at kahit nga mga guro at kaibigan ko ay boto sa kanya.
Dumating sa point na tinanong ko siya kung may pag asa ba ako sa kanya. Ngunit iba ang sinasagot niya sa akin. May ilang beses na tinanong ko siya pero sa wala din napupunta ang sagot niya. Minsan malaki minsan naman parang wala pero pinapakita naman niya sa akin ay meron.
Kapag lalayo ako lalapit siya pero kapag lumalapit naman ako siya naman ang tumataboy sa akin... ang gulo no?
Ewan ko lang pero nararamdaman ko talaga sa mga panahon na iyon na may iba siyang gusto na lalake pero di ko naman iniintindi yun kasi umaasa ako na gusto niya din ako kasi yun ang pinapakita at pinaparamdam niya sa akin sa tuwing magkasama kami o magtatampo man ako sa kanya.
Dumating ang retreat namin at kinausap ko siya. Umamin na ako sa kanya na mahal ko siya at kung maari na ba akong magpatuloy sa panliligaw pero ang sabi niya sa akin ayaw daw niya. Hindi daw pwede kasi di daw siya ready pero inamin niya sa akin na iba ang gusto niya.
Umiyak ako sa harap niya. Kasi all those times na magkasama kami eh lagi niya pinapakita sa akin na gusto niya ako pero iba pala yun sa inaasahan ko. Iba pala gusto niya. Habang umiiyak ako eh nakita ko na tumatawa siya sa akin. Siguro natutuwa siya na umiiyak ako sa harap niya. Nainsulto ako.
Simula noon, narealize ko na hindi lang siya ang babae sa mundo. Hindi lang dapat sa kanya umikot ang buhay ko. Hindi lang dapat ako magmukmuk ng dahil sa kanya. Marami pa ako dapat gawin sa buhay ko na mas ikakasya ko at higit sa lahay eh mas marami ang taong nagmamahal sa akin.
Itinigil ko na lahat ng gingawa ko sa kanya. Ayoko na. Balewala rin pala lahat yon. OO nanghihinayang ako pero may mas deserving naman na tao para sa tapat na pagmamahal ko para sa kanya.
to the girl that i loved before, thank you for realizing to me that I an be a better person without you.... :)
